Deze dag samen met Carrie op tijd op pad in mijn ouwe Eend EP-72-42 (1961) vanuit Breda richting de Betuwe. Volop zon! Dat beloofde een mooie dag met bloeiende bloesem en pittoreske plaatsjes in het vooruitzicht. Zin in !

Via de A27 (twee reeën in de wei), Gorinchem  A15 (vele roeken al broedend in kolonie) en A2 (ooievaars in de wei) arriveerden we om 10.45 uur bij de Stapelbakker op de Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Geparkeerd op de parking. Eerst rondgekeken in de landgoedwinkel en wat heerlijks gekocht voor thuis. Daarna een bakkie op het terras. Later bleek dat we op een gereserveerd grasveld  mochten verzamelen met onze oude Eenden. We werden gevraagd om voor ‘het beeld’ in een halve cirkel te gaan staan. Uiteindelijk een prachtig plaatje, nadat iedereen zich een plaatsje had verworven. Een groen veld met Citroën 2CV-historisch rollend erfgoed en een licht bewolkte blauwe lucht met daarboven baltsende buizerds en een overvliegende ooievaar. Wat wil je nog meer!?

 

Gezelligheid

Samen met Frank en Anne-Marie bijgekletst en nog een lekker bakkie gedronken. Vervolgens werden we uitgenodigd om aan tafel te schuiven voor een heerlijke lunch, welke werd aangeboden door onze club. We hadden aan tafel gezeten met een koppel met twee kinderen uit Maastricht. Gezellig gekletst over onze 2CV-hobby én gezongen voor hun jarige dochter (14 jaar geworden).

Organisatoren

Omdat de lunch iets langer op zich liet wachten, zijn we wat later gestart met de rit. Michel de Leeuw (2CV-AZLP, 1960) en Jan-Jaap Pouwer (2CV-AZU, 1956) hadden deze rit door hun geboortegebied, waar ze elk weggetje kennen, uitgezet in het westelijk deel van de Betuwe. Een rit met NUL stoplichten werd beloofd. Bij vertrek uit het weiland werden maar liefst 28 deelnemende voituurtjes geteld. Dat is een top-opkomst! We gaan de riviertjes de Linge en de Korne volgen. De route ging over smalle dijkjes en binnendoor weggetjes. Links en rechts zoefde we langs fruitboomgaarden met bloesem en solitair bloeiende sierkersen in particuliere tuinen. Hier en daar liepen schapen in de wei met pas geboren dartelende lammetjes. Prachtig! Het zonnetje kwam geregeld achter de wolken vandaan. Enkele Eenden-dakjes waren iets te enthousiast open gerold, vond ik. Er stond eigenlijk een te fris windje. Zelf maar niet gedaan.

Buren

We kwamen via Tricht en Buurmalsen bij het historische stadje Buren, wat we in eendenpas hebben doorkruist en vervolgens passeerde we het Marechasseemuseum. Daarna over het komkleigebied langs plaatsen met bijzondere namen, zoals onder andere. Kerk-Avezaath (waar een festival plaats vond), Zoelen, Zoelmond, en vervolgens een korte stop in Beusichem (Back to Beusichem, ons 2CV-jubileumplaatsje). Hier even onze stramme bilspieren en benen gestrekt. Victor Couwenbergh had zijn Azam naast mij geparkeerd. Even met hem gekletst over zijn 2CV-Azam en de Oranjerit van vorig jaar. Piet en Addie Gabrielse hadden een linker achterlicht probleempje. Frank en enkele andere clubgenoten hadden hen ter plekke geholpen. Oeps…schroefje kwijt!?

Ciroën Tangara

Henk van Boxmeer nam deel met zijn Citroën-Tangara. Een wonderlijk type auto op het onderstel van een 2CV. Mijn vogelaarshart ging feller kloppen, want een Tangara is een vogelsoort uit midden- en zuid Amerika. Wat mij nog meer ontroerde was het feit dat Henk mij twee schilderijtje van eigen hand overhandigde, waarop hij mijn ouwe 2CV had vereeuwigd. Geweldig Henk, een dikke MERCI van waardering! Voor vertrek van het pleintje nog even Willem Klein Lankhorst gekiekt naast zijn 2CV-radar. Er waren zoveel deelnemers, dat ik niet iedereen heb kunnen begroeten/spreken. En zo nu en dan impressie foto’s maken had soms ook mijn prioriteit. Opvallend was voor mij de aanwezigheid van deelnemende oude Deux Chevaux met diverse kleuren.

Fort Everdingen

We zijn verder gereden over de dijk richting en door Culemborg. Onderweg passeerden we Werk en Spoel, dit is onderdeel van de Nieuwe Hollandse waterlinie. De volgende stop was bij Fort Everdingen. Hier hadden we de gelegenheid om een drankje te gaan doen bij brouwerij Duits & Lauret. Ik had een brouwsel ‘Houtgerijpte Rook Dubbel-Bock’ van het vat genomen. Beetje Guinness-achtig, maar met een zachtere afdronk, vond ik. Het was heel gemoedelijk en een mooi moment om al proost-klinkend de motorkapjes weer eens te openen. Tijs Kolen en Hans Waldekker waren vervuld van hun sleutelverhaal. Ik was blij voor Hans dat hij weer deel kon nemen aan clubactiviteiten en dat het met zijn gezondheid nu weer wat beter gaat. Bij het winkeltje in het fort was van alles te koop. Onze Limburgse gasten zeiden op z’n Limburgs: ‘Je kan ook gewoon even gaan ‘kieieieken’ hoor’. Eenieder kwam niet uitgekletst.

Toch moesten we weer aanstalten gaan maken om onze route te vervolgen, maar … eerst nog even de natuur de vrije loop bieden. Voor degene die nog moeten; ’toiletteren geboden!’ Ik verkoos ‘het groen’ naast het fort.

Water van alle kanten

Onze weg leidde via de Diefdijk, de grens tussen Gelderland en Zuid-Holland. De doorgezaagde bunker had ikzelf helaas niet gezien. Het weer nam zijn ommekeer, het werd regenachtig, natter en natter. We mogen niet mopperen. Onderweg werden de reeds voorbarig open gerolde dakjes weer gesloten. Tja …. we hadden de eerste boerenzwaluwen mogen spotten onderweg, maar het spreekwoord luidt; ‘Eén zwaluw maakt nog geen zomer’! Het laatste gedeelte van de rit reden we met ruitenwissertjes in werking. Jawel…bij stilstand met de hand bediend en al rijdend aangedreven via de kilometerteller-kabel. We zijn naar Acquoy gereden en daar een rondje gedaan. Formidabel, die scheve toren! Huh…wat bizar dat op het kerkhof ene Cornelia Pisa begraven ligt!?

Al hobbelend kwamen we langs Fort Asperen. Niet aangedaan vanwege het mistroostige weer. Ook het geplande rondsnuffelen bij Chateau Deux Chevaux hadden we laten schieten. De eigenaar was toch niet aanwezig en onze rit liep ten einde. Het was al heel mooi geweest onderweg. Dit bezoek doen we later wel ’n keer op eigen gelegenheid. Weg vervolgd naar ons vertrekpunt. Onderweg, aan de linker kant, stond een gigantische zuil met vogelfiguren erop geschilderd met daar bovenop een nest met ooievaars. Eenmaal in Beesd aangekomen, werd amper afscheid genomen. Paraplu’s werden open gedaan door mensen die nog wat wilde napraten en afscheid nemen.

Lekker gegeten

Er bleven acht mensen over, waaronder Tijs Kolen en zijn vrouw Elly, Frank en Anne-Marie, Carrie en ik, en nog een lid/donateur (rode 2CV6, 1986) en een vriend. We besloten om te blijven eten. We hadden genoten van elkaars verhalen en de heerlijke hap samen. Tijs melde me dat de oude Sloveense 2CV AZL ’65 van Irene naar hem komt voor reparatie. Hopelijk kan ze dan gauw weer met haar eigen geliefde Eendje aan onze EEEC-evenementen gaan deelnemen.

Later kwam Michel de Leeuw nog even langs. Hij had bemerkt dat wij er nog waren en kwam nog even afscheid van ons nemen. We konden hem lachscherend vertellen dat we toch echt ÉÉN stoplicht hadden gehad onderweg, dat op ROOD stond (Voetgangersoversteekplaats). We hadden hem bedankt voor hun inzet van de fantastisch uitgezette rit. Het liep gesmeerd. Ze hadden het goed ‘in de hand’.

Van Irene begreep ik later dat Michel en Jan-Jaap geregeld telefonisch contact hadden gehad met haar betreft details over de rit. Bijvoorbeeld over het grote aantal auto’s die deel zouden nemen. Bij elk dorp waar we door heen kwamen moest een vergunning voor aangevraagd worden. En ook bij de Provincie, en daar werd hen verteld dat er een festival plaats zou vinden in Kerk-Avezaath, die weg moest nog omzeild worden. Chapeau voor de organisatie ! Ook aan Pieter Vogel en andere betrokkenen.

Toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Wie waren weer de laatste….’De Bourgondiërs’! Twee Deux Chevaux-tjes stonden nog op de parking onder welbloeiende bloesembomen. Leuke afsluiter, én het was even droog. Frank en Anne-Marie gingen hun weegs richting Houten en wij de onze richting Breda. Onderweg ging het weer heerlijk regenen. Mijn ruitenwissertjes moesten hard werken. Door de snelheid van 90 km per uur vloog pardoes mijn linker ruitenwisserblaadje los (bestuurderskant). Tjutoch…! Gelukkig bleef hij op de motorkap liggen. Ik kon hem al rijdend nog net tussen wijs- en middelvinger door het klapraampje naar binnen halen. Krasje op mijn voorruit natuurlijk! Snel uitgezet en vervolgens geregeld met de hand bediend. We zijn behouden thuis aangekomen.

 

Heel veel kijk-, leesplezier.

Hartelijke 2CV-groet, Rien de klerk – Breda