Hij was weer fantastisch, weer helemaal wat we van een Brabantrit kunnen verwachten. Deze keer uitgezet door Henk van Boxmeer. Er zat weer van alles in: straten door bijzondere dorpjes, lanen met hoge bomen er langs, zandweggetjes met kuilen en plassen en bovenal een aantal stops met uitleg van Henk over wat er te zien en te beleven is. Veel gezellige mensen, veel mooie verhalen en van alles gebeurt onderweg. Een belevenis.
Koffie met gebak
Het begon allemaal in ’Het Wapen van Liempde’ met overheerlijke koffie en een enorm stuk appelgebak met slagroom. Dit op kosten van de club. Altijd een goed begin, nadat je toch een redelijke tijd onderweg bent om in Liempde te komen. Sommige mensen, zoals Victor Couwenbergh uit Grijpskerke, doen er zelfs twee uur over. En dat ook weer terug aan het eind van de dag. Maar, het is zeker de moeite waard.
Meerijden
Ikzelf reed mee met Hans Vemer en Wilma Westerveld, maar ik had ook mee kunnen rijden met Willem Klein Lankhorst, of Vincent Couwenbergh, of Pieter Vogel, aanbod genoeg. Ik heb voor Hans en Wilma gekozen om het nuttige met het aangename te verenigen en omdat het altijd leuk is om nieuwe mensen te leren kennen.
Veertien auto’s, waaronder een Traction Avant, zo’n mooie deftige zwarte auto, waarvan er gelukkig ook nog veel rondrijden. De rest waren allemaal Eendjes, van verschillende leeftijden.
Eerste stop
Henk is blijkbaar erg actief hier in de buurt. De eerste stop is bij ‘Kartuizerhoeve ’t Groot Duyfhuis’, pittoresk gelegen aan de Dommel. En daar mogen we onder zijn leiding overal rondlopen, omdat hij daar vrijwilliger is. Natuurlijk krijgen we ook de geschiedenis van deze hoeve te horen, met vooral alle leuke details.
De tweede stop is bij het Kienehoef Park in Sint Oedenrode. Hier lopen we een rondje door dit mooie, heerlijk schaduwrijke park, waardoor we ook een idee krijgen wat er nog meer te beleven is: kinderboerderij, speeltuin met veel water, een groot paviljoen om uit te rusten, bootjes om te huren, een golfbaan, een paardenmanege. Doen we allemaal niet, want we zijn met een rondrit bezig door een mooi stuk van het land.
De derde stop is bij Kasteel Henkenshaege in Sint Odenrode. Hier lopen we helemaal omheen. Het is een trouwlocatie, dus iemand die nog trouwen wil?
Verloren voorwerpen
Bij de derde stop bleek er tijdens de rit een tas van auto gewisseld te zijn. Ja, hoe doe je dat? Wel, je hebt allemaal je dakje open en misschien soms ook wel eens een deurtje. Er valt een tas uit een Eend, net als hij sierlijk een bocht naar rechts maakt op een rotonde. Een voetganger ziet dit en pakt de tas op en geeft hem via het open dakje aan een volgende langsrijdende Eend, met de mededeling, ‘dat deze tas uit die andere Eend viel, of ze hem mee willen nemen’. Dus bij die stop de tas weer terug bezorgd en iedereen blij.
Victor had, nadat hij een jerrycan benzine in zijn tank gedaan had, vergeten om de tankdop er weer op te doen. Je kent dat vast wel, je legt hem even op het dak, raakt aan de praat en vergeet hem. Hij had het net gemerkt en was in de weer met een plastic zak en een elastiek, toen een andere chauffeur aan kwam lopen met een ‘nooddop’, zo’n moderne plastic dop die op elke tank past. Ik heb ze zelf ook jaren gebruikt, totdat ik van Tijs Koolen een tankdop met sleuteltje kreeg. Die leg ik nog steeds boven op het dakje, maar ik kan nu tenminste niet zonder dop wegrijden.
Puur natuur
De vierde stop slaan we over, dat zou het Museum De Bevrijdende Vleugels zijn, maar omdat het een mooie dag is vandaag, is het daar zeker te druk en is er waarschijnlijk niet meer te parkeren. Dus rijden we door naar de vijfde stop, natuurgebied ‘De Mortelen’. Hier zijn dus de zandweggetjes met kuilen en plassen. En weer heel mooi uitzicht en een goede uitleg van Henk.
We eindigen de rit waar we hem begonnen zijn, in Liempde, maar wel een iets andere locatie, namelijk ‘Bezoekerscentrum D’n Liempdsen Herd’, waar we door vrijwilligers voorzien worden van drank en worstenbroodjes. Heerlijk lokaal bier en de broodjes zijn dus ook Brabants. Een toepasselijke afronding van een mooie dag. Met dank aan Henk en Gerrie van Boxmeer en aan Pieter Vogel. En natuurlijk iedereen, die mee reed. Het was erg gezellig.
Irene Doorenbos