Met vijf oude Eenden naar Mont Ventoux

Teunis van den Hazel ging met vijf oude Eenden op stap naar Mont Ventoux. In onderstaande video zijn deze prachtige oude Eenden vastgelegd.

Mocht je meer willen zien; zijn verslag en foto’s verschijnen in clubblad 44/5!

 

Vaderdagrit 19 juni ’22: Verslag van Jaap

Hoewel ik een grondige hekel heb aan het fenomeen Vaderdag en Moederdag leek mij de deelname aan de Vaderdagrit, georganiseerd door de Peugeotclub Nederland, toch wel eens een aardig idee. Dus hebben Carla en ik ons daarvoor ingeschreven. De rit zou plaatsvinden in een prachtig deel van Nederland, beginnend in Groesbeek en eindigend in Volkel.

Vol goede moed stapten we al vroeg in de auto, want Groesbeek is toch wel een mooi stukje rijden vanuit Amersfoort, vooral wanneer je de snelwegen vermijdt. Mooi op tijd gearriveerd, tegelijk met de eerste stevige regenbui, werden we hartelijk ontvangen in Hotel Restaurant de Wolfsberg op het overdekte terras met heerlijke koffie en gebak. Er stonden al aardig wat auto’s op de parkeerplaats opgesteld van allerlei pluimage met dien verstande dat het wel allemaal Frans was dat de klok sloeg, Peugeot, Renault, Citroën, Panhard en dan van alle leeftijden en types. Een keur aan DS-sen, TA’s, R 16-s en CX-en stond stilletjes de regen te weerstaan.  De Eenden waren echter zeer dun gezaaid, er zwommen er maar twee, één  zesje en één 12 pk. Dat was wel jammer.

De organisatie had er voor gekozen het accent van de dag vooral te leggen op de sociale component van zo’n bijeenkomst en wat minder op het aantal af te leggen kilometers. Dus bij het kopje koffie al meteen in gesprek met een trotse eigenaar van een hele mooie DS die pas onlangs had gekocht. Zijn eerste rit in clubverband dus nog een beetje onwennig.

Om half 12 was de start van de rit. Inmiddels was het droog maar het leek ons nog niet het moment het dakje op te rollen. Voorzien van een schitterend uitgevoerd routeboek en een eerste mondelinge aanwijzing om vooral bij de start op te letten de juiste straat in te slaan, stapte een ieder achter het stuur en vertrok. Tja, zoals we allemaal wel weten is Nederland gewoon heel mooi wanneer je niet op de snelweg bent en dus doorkruisten we Gelderland en Brabant met een gezapig tempo dat hoort bij wat minder vermogen.

Het aardige van een rit met andere merken en types is dat je niet steeds tegen de kont van een Eend aankijkt maar nu ook eens een TA wat langer van achteren kunt bestuderen. Het blijkt dat daar ook niet veel licht uit de achterlichtjes komt, we zijn niet de enigen.

Na 65 km kwamen we in Volkel aan bij een prachtige, tot horeca gelegenheid omgebouwde boerderij, alwaar een deel van de tuin en het (deels) overdekte terras voor de deelnemers was gereserveerd. Hier konden we genieten van een rijkelijk uitgevoerde lunch en omdat het weer zich nu van zijn goeie kant liet zien, kon dat lekker buiten. Tijdens zo’n lunch kom je dan gemakkelijk tot een geanimeerd gesprek over wat andere mensen trekt in de liefhebberij van een Franse auto en wat ze er zoal mee doen, vakantie, vooral in de garage, zelf sleutelen of alles uitbesteden.

Je hoort nog eens wat hoe het in andere clubs toe gaat en hoe de onderdelen voorziening is. Alles met elkaar heel gezellig gewoon en zeker een aanrader om ook eens mee te rijden. De rit wordt ieder jaar op Vaderdag georganiseerd en is vrij toegankelijk voor elk soort Franse auto. Dus volgend jaar 18 juni, zet het in de agenda, kunt u het ook eens proberen. Aanrader.

 

Jaap Heeringa

Bezoek NCAD en DAF museum 9 juni ’22

Op donderdag 9 juni bezoeken we het Nederlands Centrum voor Autohistorische Documentatie (NCAD), gevestigd op de Automotive Campus in Helmond. De vrijwilligers van de NCAD hebben er iets moois van gemaakt. Met het NCAD werken we samen om een deel van ons EEEC archief te digitaliseren.

Het centrum zelf

Eerst worden we door Fons Alkemade welkom geheten in de hal van de Campus, met koffie. Daarna wordt de groep gesplitst in drie delen, één deel gaat het centrum zelf bekijken, één groep bekijkt het depot en de derde groep doet een quiz. Om vervolgens dus te wisselen. Ik zit bij de groep, die begint met het centrum zelf, gevestigd op de eerste verdieping. Kasten vol met tijdschriften en boeken, betreffende automerken, de auto’s zelf, de techniek, maar ook de sociale aspecten van auto’s en de auto-industrie, de culturele aspecten, de infrastructuur. Kortom, zo breed mogelijk. Ze hebben daardoor een heleboel, volgens hun brochure twee kilometer aan documentatie. Maar ze hebben ook veel niet. Er is namelijk geen geld om tijdschriften of boeken aan te schaffen, ze zijn hoofzakelijk afhankelijk van schenkingen. Dat daar regelmatig pareltjes tussen zitten, blijkt uit de voorbeelden, de we te zien krijgen. Opgericht in 1997, zijn ze al een viertal keren verhuisd, mét al die documentatie.

Het depot

Dan naar buiten en een eind lopen naar het depot. We krijgen uitleg over alle research bedrijven die hier gevestigd zijn. Om een paar voorbeelden te noemen: Ze ontwikkelen en testen  hier elektrische bussen, zo effectief mogelijke batterijen en accu’s, aggregaten op waterstof, de Lightyear auto op zonne energie en twee Hoge Scholen zijn hier gevestigd. Het is een jong en dynamisch gebeuren, waarbij eigenlijk alleen het NCAD naar het verleden kijkt onder het motto ‘Historie in beweging’. Het depot ligt op de begane grond en dit heeft een reden. Het staat namelijk massaal val met rolkasten, die allemaal vol zitten met documentatie. Vond ik wat ik tot nu toe gezien heb al imposant, nu begrijp ik hoe ze aan de ‘twee kilometer’ komen. In de ladekast ‘Citroën’ blijken unieke foto’s te zitten van het begin van de Belgische productie.

De quiz

En dan de quiz. Dit gaat onder begeleiding van Hans van Hooff. Er zijn een vijftien tal vragen, allemaal over de 2CV en/of Citroën. En een twintigtal boeken, waarin je de antwoorden kan opzoeken. Maar, veel te weinig tijd als je er al niet iets van af weet. Gelukkig zijn we bijna allemaal kenners, dus de vragen worden vlot beantwoord, een enkele wordt voor de zekerheid opgezocht, maar we zijn vol vertrouwen over de uitslag. Die komt pas na het eten, maar dat geeft niet, want dat is op zich ook een avontuur. Hoe lang is het geleden, dat ik in een heuse kantine gegeten heb? Keuze volop en als je eenmaal met je blaadje met eten in de ruimte met stoelen en tafels staat, is het als vanouds zoeken of je een bekende ziet. Dat lukt, en het eten is voortreffelijk.

De uitslag

De uitslag is zoals we al verwachtten, alle groepen hebben vrijwel alle vragen goed. Met het nalopen van de antwoorden kan een groot deel van ons meer details geven, we voelen ons allemaal ‘kenners’ en vooral, we zijn blij dat de vrijwilligers van de NCAD de moeite genomen hebben om zulke bijzondere en eigenlijk wel moeilijke vragen te vinden. Ze hebben hun documentatie heel goed doorgespit. Een aantal van ons beloofd hun overtollige boeken aan hen te doneren en ook zeker nog eens terug te komen.

 

 

 

 

 


DAF museum

Het tweede deel van de excursie is het DAF museum. Van Helmond naar Eindhoven is niet ver en Robert deelt een duidelijke routebeschrijving uit. We parkeren de auto’s gratis bij de Praxis en zijn allemaal op tijd in het museum. De heer Ad van Geel, vrijwilliger, heeft zo’n tien minuten tijd voor ons om de geschiedenis te vertellen. In die korte tijd weet hij ontzettend veel te vertellen over Huub van Doorne en zijn ‘Van Doorne’s Aanhangwagens Fabriek’. Daarna zwerven we door het museum. Mooi ingericht, heel veel te zien, goede uitleg overal. Imposant en zeker de moeite waard. Niet elke DAF staat er, maar wat er wel staat, geeft een goed overzicht. Vanaf de eerste en veel bijzonder personenauto’s, de legerwagens en vrachtauto’s en bussen zijn ruim aanwezig, zelfs de raceauto’s. Op de vrachtauto’s van Jan de Rooij, waarmee hij Parijs – Dakar meereed, zit nog het originele Saharazand.

We strijken uiteindelijk allemaal neer in het restaurant voor koffie en/of thee. En natuurlijk om commentaar te geven op de collectie. Goed commentaar, mooie collectie. En mooi museum. Een welbestede dag, met dank aan Robert Kaag voor de organisatie.

 

 

 

 

 

 

Irene Doorenbos

Brabantrit 22 mei ’22: Verslag van Irene

Hij was weer fantastisch, weer helemaal wat we van een Brabantrit kunnen verwachten. Deze keer uitgezet door Henk van Boxmeer. Er zat weer van alles in: straten door bijzondere dorpjes, lanen met hoge bomen er langs, zandweggetjes met kuilen en plassen en bovenal een aantal stops met uitleg van Henk over wat er te zien en te beleven is. Veel gezellige mensen, veel mooie verhalen en van alles gebeurt onderweg. Een belevenis.

Koffie met gebak

Het begon allemaal in ’Het Wapen van Liempde’ met overheerlijke koffie en een enorm stuk appelgebak met slagroom. Dit op kosten van de club. Altijd een goed begin, nadat je toch een redelijke tijd onderweg bent om in Liempde te komen. Sommige mensen, zoals Victor Couwenbergh uit Grijpskerke, doen er zelfs twee uur over. En dat ook weer terug aan het eind van de dag. Maar, het is zeker de moeite waard.

Meerijden

Ikzelf reed mee met Hans Vemer en Wilma Westerveld, maar ik had ook mee kunnen rijden met Willem Klein Lankhorst, of Vincent Couwenbergh, of Pieter Vogel, aanbod genoeg. Ik heb voor Hans en Wilma gekozen om het nuttige met het aangename te verenigen en omdat het altijd leuk is om nieuwe mensen te leren kennen.

Veertien auto’s, waaronder een Traction Avant, zo’n mooie deftige zwarte auto, waarvan er gelukkig ook nog veel rondrijden. De rest waren allemaal Eendjes, van verschillende leeftijden.

Eerste stop

Henk is blijkbaar erg actief hier in de buurt. De eerste stop is bij ‘Kartuizerhoeve ’t Groot Duyfhuis’, pittoresk gelegen aan de Dommel. En daar mogen we onder zijn leiding overal rondlopen, omdat hij daar vrijwilliger is. Natuurlijk krijgen we ook de geschiedenis van deze hoeve te horen, met vooral alle leuke details.

De tweede stop is bij het Kienehoef Park in Sint Oedenrode. Hier lopen we een rondje door dit mooie, heerlijk schaduwrijke park, waardoor we ook een idee krijgen wat er nog meer te beleven is: kinderboerderij, speeltuin met veel water, een groot paviljoen om uit te rusten, bootjes om te huren, een golfbaan, een paardenmanege. Doen we allemaal niet, want we zijn met een rondrit bezig door een mooi stuk van het land.

De derde stop is bij Kasteel Henkenshaege in Sint Odenrode. Hier lopen we helemaal omheen. Het is een trouwlocatie, dus iemand die nog trouwen wil?

Verloren voorwerpen

Bij de derde stop bleek er tijdens de rit een tas van auto gewisseld te zijn. Ja, hoe doe je dat? Wel, je hebt allemaal je dakje open en misschien soms ook wel eens een deurtje. Er valt een tas uit een Eend, net als hij sierlijk een bocht naar rechts maakt op een rotonde. Een voetganger ziet dit en pakt de tas op en geeft hem via het open dakje aan een volgende langsrijdende Eend, met de mededeling, ‘dat deze tas uit die andere Eend viel, of ze hem mee willen nemen’. Dus bij die stop de tas weer terug bezorgd en iedereen blij.

Victor had, nadat hij een jerrycan benzine in zijn tank gedaan had, vergeten om de tankdop er weer op te doen. Je kent dat vast wel, je legt hem even op het dak, raakt aan de praat en vergeet hem. Hij had het net gemerkt en was in de weer met een plastic zak en een elastiek, toen een andere chauffeur aan kwam lopen met een ‘nooddop’, zo’n moderne plastic dop die op elke tank past. Ik heb ze zelf ook jaren gebruikt, totdat ik van Tijs Koolen een tankdop met sleuteltje kreeg. Die leg ik nog steeds boven op het dakje, maar ik kan nu tenminste niet zonder dop wegrijden.

Puur natuur

De vierde stop slaan we over, dat zou het Museum De Bevrijdende Vleugels zijn, maar omdat het een mooie dag is vandaag, is het daar zeker te druk en is er waarschijnlijk niet meer te parkeren. Dus rijden we door naar de vijfde stop, natuurgebied ‘De Mortelen’. Hier zijn dus de zandweggetjes met kuilen en plassen. En weer heel mooi uitzicht en een goede uitleg van Henk.

We eindigen de rit waar we hem begonnen zijn, in Liempde, maar wel een iets andere locatie, namelijk ‘Bezoekerscentrum D’n Liempdsen Herd’, waar we door vrijwilligers voorzien worden van drank en worstenbroodjes. Heerlijk lokaal bier en de broodjes zijn dus ook Brabants. Een toepasselijke afronding van een mooie dag. Met dank aan Henk en Gerrie van Boxmeer en aan Pieter Vogel. En natuurlijk iedereen, die mee reed. Het was erg gezellig.

Irene Doorenbos

 

 

Oranjerit 24 april ’22: Verslag van Rien

A-Type Markt ’22: Verslag van Rien

Kampeerweekend aug-2021

Kampeerweekend augustus 2021

A-type markt in Gemert

A-type markt in Gemert 23-03-2019

Dit keer ben ik zonder gezelschap in mijn ‘ouwe rooie’ 2CV-’61 (EP-72-42) naar Gemert gereden. Het beloofde een formidabele dag te gaan worden. Bewolkt maar niet koud.

Onderweg op de A58 bij Eindhoven snorde een busje met een autoambulance mij voorbij. Hij had een Porsche geladen, een Azurit-blauwe Cabrio uit de jaren 60, én met een gloednieuw dakje (in plastic). Heerlijke rustige tocht. Niet druk. In Erp stonden aan de Voordijk ’twee paarden’ op mij te wachten (kunstwerk Toon Grassens; Bonfire, het in 2013 overleden paard van amazone Anky van Grunsven). Ze lieten zich onverstoorbaar fotograferen. Goeie start; ‘DeuxChevaux’ al in beeld!

A-type markt in GemertAankomst

Ik was rond 09.45 uur aangeland op de voorbestemde parking bij de Kokse Hoeve. Het was al behoorlijk druk voor dit vroege tijdstip. Eenmaal een plekkie gevonden stond Fons Cremers uit Bergen op Zoom op me te wachten. Hij zag me blijkbaar al aan komen rijden. Tjonge … dat was heel lang geleden. Via hem ben ik in 1991 in het bezit gekomen van mijn ‘ouwe rooie’. Fons verkocht hem toen voor zijn overleden zwager/vriend/clublid John Lemmens. Joep, de zoon van John, had via Fons gevraagd of hij een keer met mij een ritje in de EP-72-42 mocht gaan doen. Bij deze gelijk toegezegd. We spreken nog een datum af. Verder hebben we bij gepraat en later nog koffie gedronken en anekdotes uitgewisseld. Leo Greiner sloot even bij ons gesprek aan. Hij had mij enkele jaren terug in mijn ouwe rooie zien passeren toen hij in de inmiddels gesloten ‘Eat-Shop-Sleep’ Block62 aan de Ginnekenweg te Breda vertoefde.

Parkeerplaats

Onderwijl parkeerde een rode 18 pk met Arnold Duijvestein achter het stuur. Ik bespeurde dat vele bezoekers met hun ouwe 2CV waren gekomen, dus maar gelijk besloten om foto’s te gaan schieten. Ook 2CV aanverwante types: Mehari’s, Ami’s, Dyane’s, Acadiane’s waren aanwezig. Zelfs oude Eenden, welke prachtig van uiterlijk, maar behoorlijk verkracht door zwaardere motoren van eigen makelij. Behoorlijk wat internationaal 2CV-volk op de been. Leuk!
Vervolgens gezellig de markt over geweest. Ook dit jaar weer genoeg 2CV-spul voor eenieder te koop of te ruil.

Taxi reclamebord

Diverse 2CV-minnende mensen gesproken. Frank Huismans had een oude kartonnen taxi-reclamebord CITAX weten te bemachtigen. Onder genot van koffietje met Kokse-Appelpunt, over zijn nieuwe baan en verf perikelen aan zijn ouwe 2CV gesproken.

A-type markt in GemertVerschillende leden

Teunis & Jeanette van den Hazel, hadden een kunststof CIPA buitenspiegeltje (wowh…), voetpedalen met ronde rubbers etc. op de kop getikt. Bij de EEEC-stand stonden de gebroeders Arie en Klaas Jonker, Ad Verburg, Jan Nijboer, Marc Aartsen, en Jaap Heeringa was ledverlichting voor de ouwe 2CV aan het promoten. Robert Kaag showde nieuws vanuit het archief.

Kees Jansen en Harry Kanters vertelden bevlogen over hun nog steeds boeiende 2CV-hobby.

Hans Waldekker prees achter zijn accessoireskraam leuke ouwe artikeltjes aan, en onder andere ook een grote poster met een Rotterdams uitzicht incluis een ouwe 2CV (Giantific studios, van zijn zoon, de ‘Creative Giant’ Tim). Met Arie Jonker gesproken over het bijzondere 2CV-museum van Edwin Groen (staat nog op mijn verlanglijstje om heen te gaan). Jo Damoiseaux vertelde over het stopzetten van zijn Dyane hobby, maar blijft toch de club steunen. Jo Fijen heeft zijn DS verkocht, hij heeft alleen nog zijn Renaultjes 4. Zijn dochter rijdt een door hem gerestaureerde 2CV6. Hij blijft voeling houden met de EEEC. Anette Scheeres stond te genieten en ook zij had bijzondere ouwe eend-spullekes op de tafel liggen. Tijs Kolen vertelde dat hij wederom bezig is met het restaureren van een 2CV Sahara, én er is weer een exemplaar op komst waar hij zijn ziel en zaligheid aan gaat geven. Top Tijs!

Met nicht Ina v/d Logt en Peter Steenpaal (2CV AK350, 1969) en Frank Huismans een biertje weg geslurpt. Irene Doorenbos was niet van de partij, zij geniet haar vakantie in Yunnan (Zuid China). Wie weet … komt ze op haar pad nog ’n Chinese 2CV (Peking-eend) tegen. Met haar afgesproken dat ik verslag doe van deze (21e) A-markt 2019.

Terugkijkend bemerkte ik dit jaar een andere overzichtelijke opstelling. Binnen was meer ruimte (leek wel). Buiten ruimte genoeg en volop aanbod aan vehikeltjes en onderdelen. Weinig jeugd dit keer te bespeuren. De vroege opkomst van bezoekers bleek vervolgens een vroege aftocht van de A-markt. Ik heb genoten en ik weet zeker velen met ons. Heerlijk bij gekletst en indrukken opgedaan. Tijs en mede-organisatoren, dank voor deze grandioos georganiseerde A-type-marktdag!

Via Erp op mijn gemakkie terug richting Breda getuft. In mijn spiegel zag ik nog net Peter en Ina afslag ‘s-Hertogenbosch nemen. Mijn rit ging nog voort naar Sprundel, waar vriend Gerard zijn 75 jarig bestaan op deze aardkloot ging vieren. Hij gaf een feestelijk herinneringsmoment in het café waarin hij geboren en getogen was (zijn wieg stond daar op zolder).

Veel lees-, kijkplezier en hartelijke 2CV-groet,

Rien de Klerk – Breda

EEEC Oranjerit

Oranjerit

Utrecht is een mooie stad, maar we zijn er tijdens de Oranjerit alleen omheen gereden. Vrijwel helemaal omheen, begonnen in Haarzuilens (in het westen), via het zuiden en oosten naar Breukelen (ten noorden).

Allemaal landelijk en allemaal heel mooi. Een aantal forten van de waterlinie ‘gerond’, want die liggen daar nu eenmaal. Het verbaast mij elke keer weer hoe Pieter Vogel die mooie weggetjes weet te vinden en het belooft in elk geval veel moois tijdens het lustrumweekend, want Bunnik ligt ook in de buurt van Utrecht. Met in totaal zes auto’s was de opkomst niet echt groot, maar wel enthousiast. Ook divers, want behalve leden die geen enkele rit lijken over te slaan, zoals Piet en Addie en Jaap en Carla, zagen we Michel en Monique deze keer ook. De helft van de foto’s op deze pagina’s is van hen.

EEEC OranjeritDe route

De aanwijzingen van de route waren weer duidelijk aangegeven (24. Bij knik rechts aanhouden richting Nieuwegein-O./Z.. 25. Y-splitsing links richting Houten (N409 Houtenseweg > Utrechtseweg), etc.). Toch was ik de route regelmatig kwijt, omdat ik nu eenmaal foto’s wil maken tijdens de rit en dan bij voorkeur bij splitsingen en bochten en dat is nu net het moment, dat je op de route moet letten.

Dagelijks mee rijden

Tjeerd rijdt niet zo vaak in de Eend en daardoor weet hij niet precies hoe breed de auto is. Dat er nog een halve meter weg rechts van hem ligt, die hij niet gebruikt bij het passeren van een tegenligger. Zoiets als de breedte van je auto moet nu eenmaal ‘inslijten’, dat komt pas later. Zijn eigen auto, dat weet hij precies, hij kan daarmee tot op de millimeter inparkeren, maar de Eend is nu eenmaal door de weeks meer ‘mijn ding’. Ik rij er bijna dagelijks mee en dan voelt het als een jas en weet je wanneer je moet schakelen, hoe breed je precies bent en hoe gemakkelijk je bochten kan nemen met dat heerlijke grote stuur.

Opnieuw starten

Bij een spoorwegovergang ging het even helemaal mis. De motor sloeg af en Tjeerd kon hem niet aan de praat krijgen. Hebben we dus even gewisseld en ik weet echt niet wat ik anders deed, maar voor mij wilde hij wel starten. We waren de laatste auto in de rij (meer vulling voor de foto’s), maar Michel stond keurig een straat verder op ons te wachten en even later zagen we de rest van de Eendjes ook aan de kant staan. Want dat is het nadeel van de route niet precies volgen, dan weet je ook niet waar je bent en is zo’n duidelijk aanwezig voorganger is dan de reddingsboei die je nodig hebt. Eigenlijk was het wel lekker, om weer even zelf te rijden. Behalve dan, dat de weg heel fotogeniek werd en het licht perfect. Tjeerd weet gelukkig foto’s te nemen, zelfs met mijn camera. Later toch maar weer gewisseld en hem laten rijden.

Lunch

Ongeveer halverwege streken we neer bij restaurant Vroeg, waar we een overheerlijke lunch hebben genoten, elk wat hij zelf wilde en vooral ook hoe groot. Dat restaurant is overigens ongeveer een week erna uitgebrand. Gelukkig niet helemaal, maar wel de keuken er van.

Landelijke weggetjes

Het merendeel van de weggetjes waren erg smal, waarbij de geringe breedte van de Eend duidelijk voordelen biedt. Vaak gingen de moderne wagens voor ons aan de kant staan, wat we natuurlijk zeer waardeerden. Vroegere Eendrijders misschien? Het was in elk geval een fijne sfeer, het weer was perfect, het was een mooie route en we hebben er van genoten. De volgende keer wellicht een grotere opkomst?

Irene Doorenbos